Aan de kern van Douglass filosofie ligt een rustige vorm van opstand: het weigeren om te geloven dat betekenis uit zelfassertie moet komen. Hij nodigt ons uit om een soort wijsheid te voorstellen die groeit uit zelfvergetelheid, niet uit zelfopbouw — een visie die zowel mystieke tradities als hedendaagse kritieken op de identiteitscultuur van sociale media weerspiegelt. Door oosterse en westerse perspectieven te integreren, herdefinieert hij "ontsnappen aan het zelf" niet als nihilisme, maar als een pad naar empathie, helderheid en creatieve openheid.

In die zin is Against Identity zowel filosofisch als diep menselijk. Het daagt lezers uit om te zien hoe de wens om gezien te worden — om onszelf te definiëren — verbonden is met de systemen die ons beperken. Toch schrijft Douglas niet met cynisme, maar met hoop: dat we, door te leren los te laten van identiteit, iets vloeibaarder, speelser en medelevendiger kunnen herontdekken in wat het betekent om mens te zijn. 🌿

Zijn recente boek, Against Identity: The Wisdom of Escaping the Self (Penguin, 2025), is een opvallende kritiek op de obsessie van onze tijd met identiteit. Douglas stelt dat de moderne wereld "identiteit" als een moreel en politiek ideaal behandelt, maar dat het vaak als een kooi functioneert — mensen opsluitend in vaste categorieën en verdeelvende verhalen. Hij put uit denkers zoals Zhuangzi, Spinoza en René Girard, en stelt voor dat echte vrijheid niet ligt in het bevestigen van wie we zijn, maar in het leren los te laten van het zelf. Dit is geen ontkenning van individualiteit, maar een uitnodiging om licht te bewegen — om onszelf te zien als dynamisch en relationeel in plaats van streng gedefinieerd.

Lees meer: https://axdouglas.com

‍